Η εκπαίδευση και συγκεκριμένα η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση έχει επιφορτιστεί με το δύσκολο έργο της ευαισθητοποίησης ατόμων και κοινωνικών ομάδων και στην καλλιέργεια δυναμικών ιδιοτήτων και ικανοτήτων σε αυτούς, σε συνάρτηση με τα συνεχώς αυξανόμενα περιβαλλοντικά προβλήματα. Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση προκειμένου να παραμείνει σύγχρονη και επίκαιρη είναι απαραίτητο να εξελίσσεται και να επαναπροσδιορίζεται. Από τα πρώτα στάδια της εφαρμογής της Π.Ε. αυτό που την χαρακτήριζε ήταν η πρωτοτυπία σε μέσα και μεθόδους. Για να καταφέρει η Π.Ε. να επιτύχει τους δύ-σκολους στόχους της και να έχει θετικά αποτελέσματα, θα πρέπει να υιοθετήσει στρατηγικές διδα-σκαλίας, που προάγουν την ενεργητική μάθηση και την αυτενέργεια των μαθητών. Καθώς, μεθοδολο-γικά η μέθοδος project σχεδόν μονοπωλεί το χώρο της Π.Ε., η δημόσια αντιπαράθεση (debate), η ο-ποία και αποτελεί το θέμα της παρούσας εργασίας, αποτελεί στρατηγική διδασκαλίας που μπορεί να προσεγγίσει τις αρχές και τους στόχους, που τίθενται στα πλαίσια της Π.Ε.