Το γινόμενο «δύναμη επί τη μετατόπιση» χρησιμοποιείται επί ένα αιώνα τόσο από τους μαθηματικούς και τους φιλόσοφους για τον υπολογισμό της «ζωντανής δύναμης» (vis viva), όσο και από τους μηχανοτεχνίτες για τον υπολογισμό των επιδόσεων των κινητήριων μηχανών. Από τη συνάντηση των δύο αυτών πρακτικών, στη Γαλλία των αρχών του 19ου αιώνα, θα προκύψει το φυσικό μέγεθος «έργο» ως μέτρο της εργασίας. Μόνο τότε το γινόμενο «δύναμη επί μετατόπιση» θεωρείται ότι συγκροτεί το φυσικό αυτό μέγεθος. Γιατί; Από μια ανασκόπηση της εξέλιξης των σχετικών ιδεών στην ιστορία των επιστημών και από μια περιήγηση στη φιλοσοφία των επιστημών σχετικά με το νόημα των επιστημονικών εννοιών, διαμορφώνεται μια σειρά από κριτήρια για το πότε μια μαθηματική παράσταση, όπως η «δύναμη επί τη μετατόπιση», θεωρείται αυτόνομο φυσικό μέγεθος εντεταγμένο σε μια θεωρία.