Η «προσαρμογή» - στη θεωρία της εξέλιξης- θεωρείται ως μια έννοια κεντρική μεν, αλλά σκοτεινή και αμφιλεγόμενη δε. Ωστόσο, διάφορα Αναλυτικά Προγράμματα (ελληνικά αλλά και άλλα) εισηγούνται τη διδασκαλία της από μικρές ηλικίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η έννοια αναφέρεται στο «ταίριασμα» των οργανισμών με το περιβάλλον τους, χωρίς όμως να επιχειρείται μια στοιχειώδης εξήγηση για την προέλευσή της, προς τους μαθητές. Έτσι, οι μαθητές (αλλά και οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) αναπληρώνουν το κενό της εξήγησης που οι επιστήμονες δίνουν, με τις δικές τους εξηγήσεις που είναι συνήθως τελεολογικές. Τα ερωτήματα που η παρούσα εργασία επεχείρησε να απαντήσει ήταν τα ακόλουθα : α. Ο τελεολογικός συλλογισμός των μαθητών μπορεί να αρχίσει να αντιμετωπίζεται από μικρές ηλικίες, όταν εισάγεται η έννοια «προσαρμογή» μέσω της επιστημονικής/μηχανιστικής εξήγησης του φαινομένου; β. Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης - αφού προηγουμένως επιμορφωθούν στο θέμα - μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια προσπάθεια; Κατά τη διεκπεραίωση της έρευνας δεδομένα συγκεντρώθηκαν από διάφορες πηγές.