Τα τελευταία 50 χρόνια, ερευνητικά, η Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (ΔΦΕ) παρουσίασε σημαντικές εξελίξεις σε σχέση με το περιεχόμενο, τους στόχους και τις μεθόδους διδασκαλίας των ΦΕ στην Α’ και Β’ βάθμια εκπαίδευση και ίσως και πέραν αυτών. Έτσι πέρασε από την συμπεριφοριστική προσέγγιση, τη διαδικασία μεταφοράς της γνώσης και τον απόλυτο σεβασμό του περιεχομένου των ΦΕ (1960 – 1970), σε πιο μαθητοκεντρικές και ομαδοσυνεργατικές προσεγγίσεις. Δηλαδή στην ιδέα της ανακάλυψης, για να φθάσει στην εποχή του εποικοδομητισμού και της έμφασης στις ιδέες των μαθητών και του ρόλου τους στη διδασκαλία και μάθηση (1980 – 1990).

Σήμερα, μέσα και στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, αξιοποιούνται παλιότερες εμπειρίες, όπως η μάθηση μέσω διερεύνησης ή/και μοντελοποίησης, οι οποίες δίνουν έμφαση στις διαδικασίες διερεύνησης που οδηγούν στη μάθηση των επιστημονικών μοντέλων, αλλά και στη μύηση στις επιστημονικές διαδικασίες. Οι ιδέες της διερεύνησης και μοντελοποίησης ευνοούνται και από  την ραγδαία ανάπτυξη των ΤΠΕ, οι οποίες προσφέρουν κατάλληλα εργαλεία και υποστήριξη. Παράλληλα εμφανίζονται και νέες ιδέες όπως  η έννοια του επιστημονικού γραμματισμού με ασαφή και τον ορισμό του και τις μεθόδους επίτευξής του, διαπολιτισμικές ή και διαθεματικές προσεγγίσεις, όπως και προσεγγίσεις για την εκπαίδευση ειδικών ομάδων μαθητών. Το ενδιαφέρον στοιχείο βρίσκεται στο ότι σε αντίθεση με προηγούμενες απόπειρες αλλαγής φαίνεται ότι οι νέες προσεγγίσεις  ενσωματώνουν σε μεγάλο βαθμό παλιότερες ιδέες, όπως π.χ. η αξιοποίηση των αρχικών ιδεών των μαθητών και η επέκταση της έννοιας της ανακάλυψης. Σήμερα, η ωρίμανση της επιστημονικής κοινότητας της ΔΦΕ αναζητεί την κατάλληλη διδακτική προσέγγιση, για το συγκεκριμένο περιεχόμενο που πρόκειται να διδαχτεί.

Στο επίπεδο της εκπαιδευτικής  πράξης, η Ελληνική περίπτωση, δείχνει να προσπαθεί να ενσωματώσει ορισμένες από τις προηγούμενες καινοτομίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων και σχολικών βιβλίων και τη δημιουργία σημαντικών εργαστηριακών υποδομών ιδιαίτερα στα Λύκεια. Στο επίπεδο της διδασκαλίας, αν και γίνεται προσπάθεια για πειράματα και πιο ομαδοσυνεργατικές προσεγγίσεις, δεν φαίνεται να υποχωρεί σημαντικά η παραδοσιακή διδασκαλία, λόγω και της περιορισμένης (μετ)εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών.  

Το Συνέδριο αυτό σκοπεύει:

• να φέρει κοντά ώριμους και νέους ερευνητές, εκπαιδευτικούς, υπηρετούντες και φοιτητές, καθώς και ανθρώπους που διαμορφώνουν την εκπαιδευτική πολιτική στην περιοχή των ΦΕ, για να συζητήσουν καινούργιες και παλιότερες ιδέες που αφορούν την Εκπαίδευση στις ΦΕ.

• να παρουσιασθεί και συζητηθεί η δουλειά των ερευνητών και οι δυνατότητες αξιοποίησής της στην εκπαιδευτική πράξη 

• να συζητηθούν τα προβλήματα της εκπαίδευσης των ΦΕ και να προταθούν ιδέες και λύσεις βελτίωσης και αποτελεσματικότητάς της.

Για το λόγο αυτό στο Συνέδριο προτείνεται να παρουσιασθούν και συζητηθούν παλιότερες και νεότερες προσεγγίσεις όπως:

• Διδασκαλία και Μάθηση ΦΕ     

• Μοντέλα και Μοντελοποίηση στη Διδασκαλία και Μάθηση ΦΕ

• Επιστημονικός και τεχνολογικός γραμματισμός

• Η χρήση των ΤΠΕ στη διδασκαλία ΦΕ  

• Διαθεματικές και διαπολιτισμικές προσεγγίσεις στη Διδασκαλία και Μάθηση ΦΕ – Εκπαίδευση ειδικών ομάδων

• Άτυπες προσεγγίσεις στη Διδασκαλία και Μάθηση ΦΕ

• Φύση και Ιστορία της Επιστήμης στην Εκπαίδευση

• Εκπαίδευση και Επιμόρφωση εκπαιδευτικών ΦΕ

• Αναλυτικά Προγράμματα και Βιβλία ΦΕ

• Οικολογικές και  Περιβαλλοντικές  εκπαιδευτικές προσεγγίσεις