Οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες ομονοούν στο ότι οι έφηβοι πρέπει να διδάσκονται Χημεία και Φυσική. Διαφωνούν στο « τι πρέπει να διδάσκονται » αλλά και στο «πώς πρέπει να γίνεται η διδασκαλία ». Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι « τι ακριβώς επιλέγουν οι κοινωνίες των χωρών αυτών για τη διδασκαλία ; πόσο διαφέρουν μεταξύ τους - από χώρα σε χώρα - τα γνωστικά αντικείμενα τα οποία προτείνονται για διδασκαλία σε ανθρώπους της ίδιας ηλικίας;» Πέραν αυτού η κάθε κοινωνία δίνει τις δικές της απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: 1. «είναι προτιμότερο οι επιστήμες να διδάσκονται χωριστά ή μέσα από ένα ενιαίο μάθημα;» 2. «πώς παρουσιάζεται η σύνδεση Μακρόκοσμου και Μικρόκοσμου;» 3. «πόση σημασία αποδίδεται στην οικοδόμηση των εννοιών;» 4. «πώς γίνεται η σύνδεση των εμπειρικών δεδομένων με τη θεωρητικές προσεγγίσεις;» Θα επιδιώξουμε να προσεγγίσουμε τις διαφωνίες αλλά και τις διαφορετικές απαντήσεις σε ορισμένα από τα παραπάνω ερωτήματα Στη συγκεκριμένη εργασία εστιάζουμε μόνο στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ Αναλυτικών Προγραμμάτων ευρωπαϊκών χωρών για τη διδασκαλία Φυσικής και Χημείας, σε ανθρώπους-μαθητές ηλικίας 13 ετών1. Επιλέξαμε τα Προγράμματα της Ολλανδίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας . Η επιλογή μας αυτή βασίζεται : α. στο ότι αντίστοιχες εργασίες για τα Προγράμματα της Γερμανίας2, της Αγγλίας και της Ελλάδας3 σε ανθρώπους 13 ετών έχουν παρουσιαστεί σε προηγούμενα σχετικά Συνέδρια. β. στο ότι μια αντίστοιχη εργασία «για τη διδασκαλία Φυσικής σε ανθρώπους 15 ετών» παρουσιάσαμε στο 5ο Συνέδριο ΚοΔΙΦΕΤ.